بازطراحی پارک های شهری با استفاده از ارزیابی کیفی پارک ها (نمونه موردی: پارک لاله در تهران)

با روند رو به گسترش نیاز به فضاهای شبه طبیعی در محیط های شهری، پارک های شهری با استقبال بیشتری روبه رو شده اند. این در حالی است که نقص در طرح اولیه و یا بروز تغییراتی در عرصه پارک و نیز تغییر در سطح زندگی استفاده کنندگان آن سبب می شود تا پارک ها از ارائه صحیح کارکردهای خود ناتوان شده و یا قادر به ارائه بهینه این کارکردها نباشند. بنابراین رفع این نارسایی ها هدف اصلی این پژوهش بوده و جهت پیشبرد آن از روش حل مسأله استفاده شده است. در این راستا، کارکردهای پارک های شهری در دو دسته کارکردهای اکولوژیک و کارکردهای اجتماعی طبقه بندی شده و از بازطراحی به عنوان ابزاری جهت بهبود کمی و کیفی این کارکردها از طریق سه رویکرد بهسازی، بازسازی و نوسازی استفاده شده است. برای رسیدن به این منظور ابتدا بازطراحی در زمینه پارک های شهری تعریف شده و پس از بررسی تجارب جهانی مربوطه و سپس تحلیل وضعیت موجود با استفاده از ارزیابی کیفی در پنج پارک شهری در تهران شامل پارک های نیاوران، بعثت، شفق، شهر و لاله، اصول بازطراحی مطرح شده است؛ روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعات نظری شامل روش کتابخانه ای و مطالعات میدانی شامل بررسی وبرداشت وضعیت کالبدی موجود پارکهای مورد مطالعه و نیز پخش پرسشنامه در میان حجم آماری 300 نفر از افراد حاضر در پارکها صورت گرفته است. سپس تحلیل آماری برروی پاسخ های استفاده کنندگان انجام شده و درصد فراوانی پاسخ ها به دست آمده است. در ادامه پارک لاله در تهران به سبب دارا بودن ویژگی های خاصی چون عدم تطبیق کارکرهای پارک با نیازهای استفاده کنندگان و از دست رفتن کیفیت این کارکردها در طی تغییراتی که در لایه های مختلف زمانی در پارک ایجاد شده است، به عنوان نمونه موردی انتخاب شده و پس از مطالعه و بررسی، طرح بازطراحی آن بر اساس نارساییهای اکولوژیکی و اجتماعی و با توجه به اصول بازطراحی حاصل از نتایج ارزیابی کیفی، ارائه شده است.